Als je eenmaal een ander leefstijl hebt ontwikkeld, vraag je je soms toch af wat nou de voordelen zijn en de waarom je van je oude leefstijl af wilde. Ten minste, ik had dat wel. Niet persé dat ik terug wilde, maar ik wilde even iets meer carbs toestaan om ook weer een keer goed te documenteren wat voor mij nou verschillen zijn. Mijn voornemen was dus: je mag weer wat suikers binnen krijgen en je mag ook weer carbs eten als dat zo uitkomt. Ik wilde ook een paar dingen vooral niet toestaan. Dat was met name: (1) liever geen brood eten en ook (2) niet teveel snacken. Vooral doordeweeks is dat niet toegestaan.
Zo gezegd, zo gedaan. Overdag ging het eigenlijk prima. Ik at ook voornamelijk mijn smoothies en mijn yoghurt. Dat voelde goed en ook toen ik nog wel koolhydraten at, was yoghurt mijn voornaamste ontbijt. In de avond heb ik eigenlijk iedere avond wel koolhydraten gegeten. De ene keer iets meer dan de andere. Zo heb ik pasta, couscous en aardappels gegeten. De echte carbs. Na het avondeten was echter het hek van de dam. Ik merkte eigenlijk al bijna direct na het avondeten dat ik behoefte had aan ‘meer’. Niet perse meer avondeten, maar gewoon eten. Gewoon iets snaaien. Iets snacken. Nog even iets kleins. Waarom toch? Ik heb dit gevoel al zo lang niet gehad?! Aan de ene kant baalde ik dan ook iedere avond van dat gevoel, maar aan de andere kant kon ik mijzelf slecht bedwingen.
Wat ik gewoon niet begrijp is waarom mensen die bijvoorbeeld vegan eten dit gevoel niet ontwikkelen na het eten van carbs. Er zijn ook genoeg diëtisten die zich heel duidelijk uitspreken over het feit dat er een onterechte angst voor koolhydraten is. Ik vind het eigenlijk best lastig te bepalen waarom koolhydraten zo een heftig effect op mijn hele lichaam en geest hebben, terwijl ik ook weet dat er zoveel diëten zijn die niet tegen het gebruik van koolhydraten zijn. Ben ik dan zo gevoelig? Of zijn het gewoon geen goede stoffen voor sommige mensen?
Oké.. Even terug naar de basis. Koolhydraten zijn een voedingsstof die met name door het lichaam gebruikt wordt voor spieropbouw. Het lichaam zet koolhydraten om in glucose om ze te verwerken. Glucose is een suiker en daarvoor heeft het lichaam weer insuline nodig. Dit maakt het lichaam aan voor de opname in het bloed.
Dus.. Koolhydraten worden suiker.. Als kind werd ik soms dodelijk moe van mijn moeder (sorry, mom). Ik reageerde als kind namelijk heel heftig op suikers. Laten we maar gerust stellen dat als jong kind ik helemaal doordraaide, en naar mate ik ouder werd kreeg ik vooral veel vermoeidheidsklachten. Mijn moeder waakte daarom erg over mijn suiker inname. Natuurlijk vond ik dit allemaal onzin en met name irritant. Maar, wat ik wel herken is dat ik mij afgelopen week zeker niet ‘fit’ voelde, zeker niet ‘lekker in mijn vel’ en vooral niet ‘energiek’. Hmm.. Mag ik dan toch zeggen dat ik wellicht ook vroeger al gevoelig was voor koolhydraten maar dit enkel gezocht werd in de suikers, en niet de koolhydraten?
Kan je überhaupt gevoelig zijn voor koolhydraten? Tja, ook daar lijken de meningen verdeeld over te zijn maar ik denk toch echt dat, zoals dat eigenlijk geldt voor iedere voedingsstof en voedingsmiddel, het ene mens hier gevoeliger op reageert dan de andere. Er bestaat ook zeker iets als insuline resistent. Hier reageert je insuline niet voldoende op de inname van koolhydraten en suikers. De klachten die hierbij kunnen ontstaan zijn bijvoorbeeld het gebrek aan energie, pafferig of een opgeblazen gevoel.
Nu ga ik mijzelf zeker niet diagnosticeren want zo erg is het niet. Maar ik wat wel duidelijk wil maken is dat er dus wel degelijk mensen bestaan die in meer of mindere mate moeite hebben met de verwerking van koolhydraten. Heb hier geen last van, top! Eet ze dan vooral. Heb je toch het gevoel dat reguliere diëten en lifestyles niet werken, probeer dan een keer je koolhydraat inname te verminderen en bekijk of je beter in je vel gaat zitten. Voor mij is dit toch echt de bron van mijn problemen.